Zajęcia terapii integracji sensorycznej

Terapia sensoryczna to przede wszystkim zabawa ukierunkowana na uczenie dziecka odpowiedniego reagowania na bodźce zewnętrzne i wrażenia zmysłowe. Dziecko podczas kontrolowanej zabawy uczy się jak porządkować i organizować różnorodne bodźce docierające do niego za pośrednictwem różnych zmysłów. Do takich zabaw może na przykład zaliczać się huśtanie w hamaku, jazda na deskorolce oraz zabawa zabawkami o różnych fakturach i kolorach, także lepienie figurek z masy plastycznej. W ten sposób wzmacniane są procesy nerwowe, które później przydadzą się dziecku w szkole, na przykład podczas nauki pisania, a także przy wykonywaniu różnych innych czynności.

Terapia sensoryczna ma na celu poprawienie zdolności integracji bodźców zmysłowych, przede wszystkim ma być jednak dla dziecka przyjemną zabawą, tak by mogło ono w jak najwyższym stopniu "oswoić" zewnętrzny świat w całej jego różnorodności, nie obawiało się go i nie uciekało przed płynącymi zeń sygnałami na przykład w autyzmie.

Zajęcia terapii sensorycznej zazwyczaj odbywają się w specjalnie do tego celu przeznaczonej sali i trwają 45-60 minut. Rodzice mogą przyglądać się zajęciom i powtarzać niektóre z ich elementów bawiąc się z dzieckiem w domu.

Czym jest integracja sensoryczna?

Terapię sensoryczną stosuje się w przypadkach zaburzeń integracji sensorycznej u dzieci. Integracja sensoryczna to proces zachodzący w układzie nerwowym a polegający na odpowiednim odbiorze i organizacji bodźców docierających za pośrednictwem zmysłów – a zatem wrażeń wzrokowych, słuchowych, dotykowych, węchowych, smakowych oraz pochodzących z ruchu i grawitacji, czyli tak zwanej propriocepcji). Prawidłowa integracja sensoryczna pozwala reagować adekwatnie do sytuacji, sprawia też, że świat dziecko ciekawi i przyciąga, nie odpycha i przeraża. Właściwa integracja sensoryczna jest zatem podstawą rozwoju dziecka – tak ruchowego, jak i psychicznego i emocjonalnego. Proces wytwarzania się integracji sensorycznej zaczyna się już w życiu płodowym (kiedy do dziecka docierają przytłumione bodźce zmysłowe), zaś jego największa intensywność przypada na 3. do 7. rok życia. W przypadku nieprawidłowości w budowaniu integracji sensorycznej konieczna jest terapia sensoryczna.

Dla kogo przeznaczona jest terapia sensoryczna?

Terapia sensoryczna przeznaczona jest przede wszystkim dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, które mają trudności w adekwatnej interpretacji bodźców zmysłowych i reakcji na nie. Czasami terapię sensoryczną stosuje się już u niemowląt – na przykład jeśli mają problemy z jedzeniem.

Rodzaj terapii sensorycznej powinien być indywidualnie dobrany do potrzeb danego dziecka i jego problemów z przetwarzaniem wrażeń zmysłowych. Czasami terapia sensoryczna może być stosowana profilaktycznie także dla dzieci rozwijających się prawidłowo – w takim przypadku dodatkowo usprawnia ona funkcję integracji sensorycznej i rozwój psychoruchowy dziecka.

Jakie efekty daje terapia sensoryczna?

Efekty terapii sensorycznej czasami widoczne są już po kilku-kilkunastu zajęciach, ale najczęściej trzeba na nie czekać około roku. Dziecko uczestniczące w zajęciach terapii sensorycznej lepiej się rozwija pod względem psychoruchowym, lepiej radzi sobie też z integracją i porządkowaniem bodźców płynących ze świata zewnętrznego. Zanikają agresywne reakcje u dzieci mających trudności z przystosowaniem się do nowej sytuacji, zmniejsza się nadpobudliwość ruchowa, dziecko zaczyna lepiej komunikować swoje potrzeby i nawiązuje interakcje z otoczeniem, poprawia się koordynacja ruchowa i zmysł równowagi (dziecko zaczyna prawidłowo używać przedmiotów takich jak piłka, kredki czy nożyczki). Terapia sensoryczna poprawia też zdolność koncentracji u dziecka – uczy się ono przez dłuższy czas skupiać uwagę na wykonywaniu jednej czynności, przestaje się rozpraszać, a w każdym razie rozprasza się w mniejszym stopniu. Dziecko nie reaguje już płaczem lub krzykiem na bodźce sensoryczne, co znacznie ułatwia życie i jemu, i jego opiekunom.